สมรภูมิของชีวิตที่ต้องคิดสืบสาวหาเหตุผลอยู่ตลอดเวลา ทำให้ “ความรู้สึกของเรา ถูกฉาบไว้ด้วยความคิด” บางครั้งเราจินตนาการด้วยการอุปมาอุปมัย แล้วบอกความรู้สึกของเราออกมาเป็นภาพ บางครั้งเราคิดด้วยข้อมูลความรู้ที่มี ผสมคลุกเคล้าเข้ากับความรู้สึกแล้วพูดออกมาเป็นบทวิเคราะห์ เราเฉไฉออกจากความรู้สึกที่แท้จริงอย่างไม่รู้ตัว
“ฉันรู้สึกว่า ฉันกำลังอยู่ท่ามกลางทะเลทราย”
“ฉันรู้สึกว่า ฉันกำลังได้รับประโยชน์จาก…”
“ฉันรู้สึกว่า ผลงานครั้งนี้ยอดเยียมมากเลย…”
เหล่านี้ ไม่ใช่ความรู้สึก ถึงแม้ว่าเราจะพยายามขึ้นต้นประโยคด้วยคำว่า “ฉันรู้สึกว่า…”
ในขณะที่การเพ่งโทษไปที่ผู้อื่น ไปที่สิ่งอื่น ยิ่งห่างไกลการสัมผัสรับรู้ถึงความรู้สึกของตนเอง
“ฉันรู้สึกว่า เธอกำลังควบคุมฉัน”
“ฉันรู้สึกว่า ถ้าจะให้ดีเธอควรแก้ไขเกี่ยวกับ…”
“ฉันรู้สึกว่า อะไรก็ได้ แล้วแต่เธอ”
ความรู้สึก คือ อะไรที่ง่ายกว่านั้น และ ตรงไปตรงมา เช่น ภูมิใจ รัก คิดถึง เป็นห่วง เหนื่อยใจ สับสน อึดอัด หงุดหงิด ขุ่นเคือง โมโห ตื่นเต้น ดีใจ มีความสุข มีทิศทางการสืบค้นเข้าหาภายในใจตนเอง
เมื่อเราสัมผัสและสื่อสารถึงความรู้สึกของตัวเองและผู้อื่นได้อย่างซื่อตรง (identify and express feelings) จะช่วยลดความฟุ้งกระจายทางความคิดในบทสนทนา ทำให้เกิดความเข้าใจซึ่งกันและกัน มีแนวโน้มคลี่คลายความขัดแย้ง และ นำพาสู่ความสัมพันธ์ที่ดี
“Always tell someone how you feel, because opportunities are lost in the blink of an eye but regrets can last a lifetime. – Keanu Reeves”
คุณกำลังรู้สึกอย่างไร ?
